Bunu görmemiştim üzgünüm. Konuş dedin ama bir şeyi bilmiyorsun ki:(((Bilsen uzak tutardın burdan yüreğimi.

Önce eleştiri olsun ya da yorum baştan sona eleştiri olacak. Yarası olan gocunur der ya büyükler bu kadar mı doğru olur.

Daha önce de demiştim nerde olursa olsun, bir şiirde "-oh ne ala, -ha" gibi ifadeler hoş olmuyor. Şiir yüce bir olgu ve oluşum. Farzet bir kainat. Ama çok büyük. Bu ifadeyi başka yerde görsem hemen kaçarım arkama bakmadan. Niye böyle küçültelim? Ki benim için çok çok özel olmasından mı kaynaklanır bilemem ama ha şiire laf gelmiş ha şerefime toz konmuş. İyi bak aynı kapı.


"İstiyorsun ki,
rüzgarsız havalarda uçurtmanı uçurtayım.
Kuyruğuna da yüreğimi takayım,
Ukala duyguları ok yap uçuyorken yerlere çakayım"

Hep olmaz ama bazı şiirlerde çok gülerim. Sakın yanlış anlama "dalga" mahiyetinde değil ki kendime asla yakıştırmam alay türkülerini. Burası çok güzel olmuş. Tüfeğin yağmalanışına bırakmışsın karşındakini. O kadar da güzel söylemişsin ki hey Allah'ım gözlerim yaşarıyor gülerken. İzninle içine giriyorum şiirin. Şimdi biliyor musun bazıları hak ediyor böylelerini. Çok ciddiyim hak ediyorlar. Böyle edenide en yukarılara çıkarmak lazım, kutlamalara boğmak lazım. Madem yüreğini uçurtma kuyruğuna yakıştırıyorsun niye esefleniyorsun bunu yapana? Ben birine iyi derim kendimi küçültürüm ama karşıdaki bunu gerçek zannederse korksun ömrünün gerisinden. Bir dahası asla olmayacak uçuruma sürüklenmiştir haberi yok. Hatta bir deyiş dahi vardı. Tam hatırlamıyorum ama şöyle bişidi" karşındaki seni sevmişse(yüceltmişse, değerli görmüşse vs.) kendi içinin güzelliği sayesindedir senin yüceliğinden değil." söz olarak böyle değildi sadece anlam budur. Ama bazıları bunu anlamıyorlar gerçekten ben mükemmelim diyorlar. Gel birlikte gülelim onlara.


"Sen ki anası güzel,
Bulmuşsun saf bir yürek dolamışsın hançer ellerine,
İste hançerle kanat acıt,
İste tuz bas içine içine.
Oh ne ala."

Son dize yok etmiş burdaki güzelliği:(( Şiir bu çünkü, sokak ağız kasırgası değil:(((

"Sende yaratıldın unutma.
Yaradan sen değilsin.
Yaratılandan öte yaratanı unutma,
İn aşağı aklın yerlere değsin…."

Yukarıda yazdıklarım kâfi derecede sanırım. Sadece bir de öte yandan bakalım. Belki de öyle değildir? Yanlış görüyor , duyuyor olmasın yürek? Ve hep ama hep böyledir. Her şey tersten yaşıyor dünyada. İsabet olanlar binde bir.

Şiirin geneli için şunu söyleyebilirim ki; zaman ver biraz, demini alsın. Sonra olmaması gibi görünenler zaten olmazlar. Ama üslup güzel, en azından bir bakışta anlaşılabilecek bir dili var kompozisyonun.

Çok çok daha iyilerini görme dileğiyle.

Sevgimle.