Sevdanın en büyüğünü yaşadı ellerim
Ellerine ilk dokunuşunda,
Yangınların en sıcağı,en kavurucusunu gördü gözlerim;
Gözlerine ilk bakışında,
Mutluluğun en güzelini tattı yüreğim,
Sevgini yudumladığında,
Güzelliğin en anlamlısını tanıdı aklım,
Varlığına inandığında…

Güzel olan ne varsa kısa sürermiş ya?

Hüznün en acıklısını yaşadı kalbim,
Sen ellerimi bırakınca,
Gözyaşlarının en kanlısını akıttı gözlerim,
Gözlerini benden geri alınca,
Ölmenin en acısını,en beterini yaşadı bedenim;
sen vurup hançeri sırtıma!
Anlamsızlığın en anlamlısını tanıdı ömrüm,
Yokluğuna inandığımda…

Körlüğün en karanlığını,
sağırlığın en sessizini bildim,
her dakikamın üzerine kumar oynadım
seni bir daha kazanabilmek için!
Kaybettiğim her saniyeye karşılık ömrümden;
Seni kazanıyorum saydım,
Saydım sensiz geçen yazları kışları
Senden sonra…

Senden sonra olmayışları saydım,
Bi süre sonra bıraktım saymayı da;
O kadar çok oldu ki!

açlığın,susuzluğun en uzununu yedim,içtim;
ruhum acıkınca sana!
yalnızlıkların en kalabalığına sarıldım,
senin yokluğunda,
yakınların en uzağında gezdim,
ve sevdiğim;
nice diyarlar gördüm,nice insanlar tanıdım da
senin gibisini bulamadım hala…