' zavallı ben '
ELİNDEYİM İŞTE BİR KUKLA MİSALİ..
yüreğim hala senin kıyılarında geziyor senin ayak izlerinle dolaşıyor gölgem seninle başlayıp, seninle bitiyor her gecem şimdi buz tutuyor o alev alev yanan tenim dudaklarım keza bir çöl susuzluğunda kendime bütün itirazım, bütün kızgınlığım, kavgam bir kendimle ... utanıyorum şimdi kendimden nasıl göremedim adına aşk dediğim, sevda dediğim şeyin koskoca bir ’yalan’ olduğunu... anlamalıydım! zaten büyük aşkların kadını olamazdın sen. <replay> |
Hiç düşünmeden inandım masal tadında yarınlara
Yalanlar ortasında kaldı tüm çocukluk anılarım
Çizgi romanların dışında bir kahraman bulamadım
Toz pembe olmasaydı keşke tüm rüyalarım
Hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım
Hep yalan söylenmiş hep yalan
Kavuşamadı hiç ayrılanlar, masallar gerçek olmadı
Aşık oldugum sokaklarda kimseler konuşmadı
Ama şehir hiç susmadı hep ağladı hep ağladı...
Son bir umut verse biri
Ve güzel olacak bir gün herşey dese
Ben inanirim belki de bu yalana
Ben de alışırım gözlerimi kapamaya...alıntı....
Hep yalanlar değil midir şairim kandıklarımız bazen hele bile bile ?
kime eksiksek çoğu an ordayızdır tamamlamak adına
bazende fazla olduklarımızda unutuluruz bir çelişki işte şairim.
kutlarım güzel dizelerinizi sizi okumak zevkdi
sevgiler............