Bu şiirde aralarında büyük güç farkı olduğu halde Rus mezalimine üç yüz yıldan fazla direnen Kafkas halklarının (1864 yılı Mayıs’ında başlayan) sürgüne zorlanarak ( Bana göre kandırılma göçü, kahır göçü ) vatanları olan Kafkasya’dan koparılan Çerkez halklarıyla ilgili düşüncelerimi ( Bir Abkhazya kökenli olarak ) mısralara dökmeye çalıştım. Saygılarımla.

Yıllarca kanlarını döktüler
Canlarını verdiler
Vatanım diye ölümüne direndiler
Vatanım için diye düşünmeden öldüler
__Bir gün birileri çıktı
__Her şeyden önce ve sadece din dediler
__Boşa gitti yıllar yılı can vermeler
__Unutuluverdi vatan diye ölenler
Önde can kaygısına düşen imamlar
Arkalarında mal derdine düşen ağalar
Hiç tanımadıkları topraklara
Hiç bilmedikleri yurtlara
Göç etmeye zorladılar
__Yollara döktüler koca bir ulusu
__Bahanede kafir olma kaygısı
__Dinden çıkma korkusu
Vakur yüzleri anlayamadıkları
Bu gidişin, bu terk edişin
Utancıyla dolu gaziler
Şehit anaları, şehit evlatları
Yürüdüler şehit mezarları aralarında
Yürüdüler her molada
Bir mezarlık bırakarak arkalarında
__Din uğruna diye
__Koptular vatanlarından
__Kendi kendilerini mahkum ettiler
__Hiç tanımadıkları esarete
__Kendi kendilerini mahkum ettiler
__Hiç hak etmedikleri vatan hasretine
Belki kurtuldu dinleri
Ama kayboluyor yavaş yavaş
Hem dilleri, hem kimlikleri


www.necdetyagan.com