GÜLÜN KENDİSİ ÇİLEBen hep şiirlerimde seni tarif ederim, Resmini nakış nakış mısralara işlerim, Hayalinin peşinden umutsuzca giderim, Seni görmediğim gün köz olur bakışlarım! Ya kalemim tarifte yetersiz kaldı seni, Ya da bilmez görünüp oyalıyorsun beni. Üzer mi seven gönül, kendisini seveni? Bir kere gülsen bana düz olur yokuşlarım! Dünyam sen oldun benim ruhumla haşır neşir, Sevda yükü ağırdır bu garip nasıl taşır? Sensizliği düşünsem beynimde akıl üşür, Bir kere gülsen bana yaza döner kışlarım! Bunca yıl meşgul ettin niye gönül köşkümü? Ben gönüller dostundan almaktayım meşkimi, Ya terk et benliğimi, ya umursa aşkımı, Ben seninle yaşarım hep sen oldun düşlerim! Aşkınla zehirlendim ver artık panzehiri, Hiç zehir akıtır mı sevdaların nehiri? Yeter artık temizle yüreğindeki kiri, Senin için dökülür gözlerimden yaşlarım! Ya aşkı bilemedim, ya aşkın adı hile, Ben bülbülü anladım gülün kendisi çile, Ümit’i bitirdin ya, gerisi boş nafile, Hep beni yaraladı topladığım taşlarım! Ankara - 10.05.2009 Ümit Zeki SOYUDURU Şiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç İNAL hanımefendiye sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. |