Ölümsüz sevda yokmuşBen hep sevdaları ölümsüz sanırdım; Meğer acılarmış! Yaralar kapanırmış, İzleri kalırmış geride. Ve ellerinde bir boşluk; Biraz yokluk yüreğinde, Bir yanın kanar bir yanın solarmış! Ben hep sevdaları ölümsüz sanırdım; Meğer korkularmış! Karanlıklar çöker, Ay ışığı kalırmış geride. Ve odanda bir perde; Nerde sevgilim diye ağlarken, Düşler uykuya dalarmış! Ben hep sevdaları ölümsüz sanırdım; Meğer anılarmış! Resimler yakılsa, İsimler unutulsa da; Hatıralar kalırmış. Ve gözlerinde bir arayış; Sürekli bir kaçış kendinden, Alnına yazılırmış! Şimdi ne zaman ağlasam bir köşede; Ölmek istiyorum, Yokluğuna kızıyorum! Ama dedim ya; Ölümsüz olan sevdalar değilmiş ki! Yeni öğrendim; Her şeyin sonu varmış… |