HER ŞEYE RAĞMEN...
Kendi ikliminde yüzen
Bir balığın pullarına tutunarak, Süzülürken derinliklerine doğru denizin Dev dalgalardan emin olmalıydım. Güneşe hasret ıssız sularda, Yosunlara tutunarak da olsa Umutlar salmalıydım... Betimlemesi zor olan yüzlerde İri güller gibi olmalı, Ayrık otlarını yolmalıydım. Sevdayı dillendiren, İnsanı dinlendiren şiirlerle Açıp açıp solmalıydım.. Nar çiçekleriyle, Kar çiçekleriyle Işıtmak için geceleri, çözmek için bilmeceleri Zifiri karanlıklara dalmalıydım. Gülücükler fideleyen, gülümseyen Gül bahçesi olmuş belleklerde Yeni umutlar bulmalıydım... İbrahim TAŞ |