İNSANOĞLU DİNLEİnsanoğlu! Nefsinin açlığını biledi. Önünde ne dağ durabiliyor, ne deniz ne nehirler. Dağları unufak ediyor, denizleri nehirleri kurutuyor. Canlıların nesli bozuldu, genleriyle oynuyor. Fışkırıyordu topraktan binbir bereket, artık çöl olmaya yüz tutuyor. bulutların dans ettiği mavi gökyüzünden asit yağmurları doğaya yangın gibi düşüyor sera gazları atmosferi tehdit ediyor. Güneşi gören her insan sevinirdi!! kasıp kavuracak diye şimdi korku duyuyor. İnsanoğlu! Bak Bu tablo senin eserin. Şımarmaya neydi ki cesaretin? Canlı olan her şeyi iştahla yok ettin. Artık; doğa verdiklerini geri alıyor. ALEV YAVUZ 05/05/2009 |