İNSAN GENÇ İKEN
İNSAN GENÇ İKEN
Gençken insan kanı deli oluyor Ne de çabuk inanıyor yalana San ki bir ilkbahar yeli oluyor Kapılıp gidiyor el sallayana Üzülüyor sonra aklı erince Hayretler ediyor yuttuklarına Mütalaa edip şöyle derince Pişmanlık duyuyor yaptıklarına Lüzumu yok artık öğretilerin Bizler hayat okulunda okuduk Kıymeti kalmadı beklentilerin Acılarla geleceği dokuduk İçinden kin sızan ifadeleri Süslü maskeleri örtemez artık Hakkaniyet dışı iradeleri Samimiyet listemizden çıkardık Nazik bir zemin de bulunuyoruz Eskiler ara sıra yoklamaktalar Bazen tedbirsiz yakalanıyoruz Onları tekrara zorlamaktalar Akrep kadar sinsi olsa da şüphe Eskiden beridir yaşadıklarımız Elbet kulağımıza olmuştur küpe İyiden iyiye ders aldıklarımız Yaşanan her olay tecrübe ekler Kırılıp dökülen geride kalır Bilemeyiz bizi ne sürpriz bekler Bize ne getirir bizden ne alır Hasarı oldukça fazla muhakkak Gençlikte bilmeden yapılanların Ama artık onları unutarak İbretle yoğurmalıyız hamurunu yarınların İhsan POLAT 08.05.1997 İstanbul |