Seni bekledim hep içimdeki acıya rağmen,
Buram buram özlemin ilave oldu, her daim aldığım nefese,
Soluduğum havaya katık edipte sineme çektim,
Bilsen daha ne acılar gördüm geçirdim.
Lakin bilmeyeceksin,
Adımı dahi duymayacaksın,
Resmini öpüp binbir düşünce ile yattığım yatağıma,
Tarifsiz acılarla daldığım uykularıma,
Güzel yüzünü hayal edip, sualsiz girdiğin rüyalarıma,
Adını ezberlettiğim parlayan yıldızlarıma,
Cevapsız kalan, beni dertten derde salan sorularıma,
Sensiz boynu bükük maviliklerime,
Ulaşamayacaksın.
Geç kalınmış bir sevdanın günahını fazlasıyla ödedim ben,
Senle dolu olan kalbimi, artık mutlu edemeyeceksin,
Her an ve hala, her şeye rağmen
kalbimin seninle attığını ise asla bilmeyeceksin,
İçimdeki öfkemle harmanlanmış sevdamın beni erittiğini görmeyeceksin,
Biliyorum ki sende zaten dönmeyeceksin,
Birkaç kürek toprakla üzerimi örterlerse bir gün,
Çürümüş, erimiş, bitmiş bir kalbi,
Toprak altına aklanıp konulan beni dahi göremeyeceksin.
İstemem bir demet çiçeğini bırakma mezarıma,
Dünyada ki çiçeklerimi soldurduktan sonra,
Etme bir tek Fatiha bile arkamdan,
Bir tek gönül muradıma amin demedikten sonra…