İki elim bağlı teslim olmuşum
Çözülmez kelepçe ruhuma geçmiş
İçimde dışımda öfke dolmuşum
En aziz bildiğim ruhumu içmiş

Musul’u, Kerkük’ü, Süleymaniye
Şimdiyse Telefar, daha nereye?
Aktı kanım döndü benim dereye
Sahipsiz kalmışım sahibim göçmüş

Feryat var Türk ili nerdesin diyor
Türk illeri bizden imdat istiyor
Soyumuz-sopumuz artık bitiyor
Kardeş dediklerim kanımı içmiş

Akan gözyaşlarım kana karıştı
Kardeşim yıkıldı kinle yarıştı
Ecel şerbetiyle içti barıştı
Türkmen kardeşime kefeni biçmiş

Daha ne beklersin uyan be uyan
Türkmen’i toprağa kefensiz koyan
Senin can dostuna sebepsiz kıyan
Günahsız çocuklar çöllere göçmüş

Aç gözünü hasımları vur yere
Uyanmalı, uyanmalı bir kere
Hayri davran zalimleri ser yere
Seninle tomurcuk umutlar açmış
Mustafa Göktekin