TUT BENİ ANNE:Çemberimi kaybettim, kiriştegim kırıldı. Balonum patladı, topumu eller oynadı. Bulutlar üzerime üzerime geliyor. Tut beni anne, düşeceğim kucağına. Avare dolaştım. Kavak dallarına serçelerin konuşunu izledim. Güneşin karşı bayırı yakışını gözledim. Kan ter içinde şelek taşıyan kadınlar gördüm. Ayıldığımda gökyüzüne bakıyordum. Ve bulutlar..... Bulutlar üzerime üzerime geliyor. Tut beni anne, düşeceğim kucağına. Yağmur daneleri düşüyor, toprağa, yüzüme. Ve toprak kokusu çekiyorum ciğerime. Kimse yok yanımda, yakında. Yağmur ezecek onları az sonra. Şemsiyeli ve paltosuna sarılmış adamlar görüyorum. Bu şehir uzak bana bu belde yabancı. Bir otobüs geçiyor, tramvay seyirtiyor. Alabildiğince uzuyor deniz. Gözlerimi kısınca ufka doğru. Bulutlar üzerime üzerime geliyor. Tut beni anne, düşeceğim kucağına. Sakız çiğneyen çingene kadınlar geçiyor. Bohçaları omuzlarında. Bir tiksintiye bakar gibi... Mahalle sakinleri... Ve bisiklet süren çocuklar. Bulutlar üzerime üzerime geliyor, tut beni anne, Yokuş üzeri at sırtında çıkan delikanlılar. Pınar başına koşan,sıcaktan yanmış tenini serinleten kadınlar. Ekmeği soğumadan evlere ulaştıran babalar. Anımsadıkça sizi yüreğimde bir parça kopar. Tut beni anne. Düşeceğim yoksa. Bak! Bulutlar yine üzerime geliyorlar... Tut beni anne, düşeceğim yoksa kuçağına. Tut beni anne. Bulutlar üzerime üzerime geliyor... 10.03.2009~11:15 |
ve mutlaka güzeldür
bu şiirde öyle
sevgiler saygılar