O ESKİ BEN..
Döküyorum gazel yapraklarımı
Sen ek tohumlarını sonsuza dek kal ebedi misafirim ol… Sen ateş ol ben ısınayım sen bahar ol ben ayazda kalayım. Sesimi sesine kat sesinde kaybolayım. sana olan sevgim ve hasretim ne kalem nede yaprak yeter… Aldım kalemi elime dökülür siyahımsı cümleler dizilir heceler İçimde biriken sevginin hasreti dökülür damla damla gözlerimden Çarpar kalbim bir sen varsın inleyişlerimde.. Aynı yerdeyim yine gözler uzaklardan senin hayalinde kaybolur. O eski halimle bildiğin ben unutamadığım gönül yaram sen. Artelediyim umutların çardağında asılı kaldım.. yorumsuz kalmış düşlerin kıyısında ıslak ve üşüyorum.. Ey hükmünü ayrılığa mühürleyen sevgili.. Hasretinin girdabında perişan her rüyanın sonunda kuruyor döşüm.. Yorgun sokaklarındayım hayalerim silik... işte böyle geçti bir ömür silik rüyalar gibi bitik.. HEZALE… Aynı yıllar yine bakışlarım değişir senin gözlerine bakınca kaybolur. O eski "Fotograftaki " bildiğin ben unutamadığım emanet yüreğimde sen Başucumda gizli bir yara gönlümde ilacım şifam da yine sen yorumsuz kalmış düşlerin kıyısında ıslak ve üşüyorum.............. ERHAN ÇIKAY... |