HEP SEN
Bir özleyiş taşırken yokluğunun ardından/
Bir şarkı tutturmuşum hep seni söylüyorum/ Dudaklarım alev alev/ Dağların tepelerin şu masmavi ufkundan bakarken/ Marmara denizin dalgalarında çıkar gelirsin diye/ Sevmek böyle güzelken bu ayrılık neden ki/ Kuşlara çiçeklere hep seni soruyorum/ Bir an olsun yüzünü görmek için inan ki/ Gönlümün bahçesinde hep seni arıyorum/ Hanı görüşmek istedik ya/ Tarifine uyarken tuşlar bile sevgimize sanki kıskandı/ Hep nedenler görüşmemize engel oldu Görüşelim diyorsun, ama görüşemiyoruz/ Hep kaçış ve mazeret yolunu seçiyorsun/ İnan seni çok seviyorum kırmaya kıyamıyorum/ Her sabahın şafağında seni bekliyorum,ama yoksun/ Seni anımsadıkça hep düşlere dalıyorum/ Şikayetin vardır hep yorgunluktan çalışmaktan/ Gel diyorum sana ,bir kuru ekmekte bize yeter/ İçim sızlanıyor hep söyleyişinden/ Sevginin anlamı işte budur hep zora katlanmaktır/ Bunları yazmanın bir faydası vardır bilemem/ Sen bir keklik ben ise bir avcı/ Seni vurmaya kıyamadım/ Uçarak giderken,ardından döktüğüm gözyaşlarım kaldı. Ne yazık ki,seni yanıltanlar oldu/ Sebep olanların içinde de bir ah ile vah kalsın derim/ Umarım mutlu olacaksın/ Unutulmasın ama yine de dilerim mutlu olmanı/ Artık günler geceler böyle ağır geçmesin sevgilim/ Bakarak yollarına ah bir gelsen diyorum/ Gönlüm benden uzakta başka sevda geçmesin/ Uzakta olsan da inan hep içimdesin/ Gelmesen de sevgilim hep seni bekliyorum... H.U |