Ben ve Ağaç
ağustos öğle vakti bahçede
ceviz ağacının gölgesine oturup sırtımı dayadım gövdeye çorabımı çıkarıp uzattım bacaklarımı toprakla buluştu ayaklarım bir rehavet geldi ki üstüme ceviz ağacı oldum sırtını gövdeme dayamış uyuyanda ben kuşlar benden korkmuyor kaçmıyor dallarıma konmuş ötüşüyorlar oynuyorlar yuvaları var yavruları var şenlik içindeler sinekler gölgemdeki yüzüme konmaya çalışıyor dallarımı yapraklarımı sallayarak kovalıyorum ruhumda tatlı bir huzur bir esinti oldu kucağıma bir koz düştü uyandım koz�u soydum kabuğunu kırdım içinden çıkan iki çenetli sanki ağacın beyni hortumu getirip insan olarak içtim ceviz ağacı olarak içtim... |
tebriklerimle