SOKAK ÇOCUĞU
Ben...
Gecenin ikisinde... Bir park kanapesinde , Isınabilmek için büzülen , Her an için ezilen bir sokak çocuğuyum... Ben... Anamı hiç tanımadım... Babam beni tanımadı !!! Belki de ben bir PİÇ’im... Belki de bunun için... Dünya gözünde HİÇ’im... Herkes nefret eder benden , Tiksintiyle bakar bana... Kötü insanların bile , Paspas oldum ayağına.... İnsan fakir doğmuş ise , O fakirin günahı ne ???? İnsan sefil doğmuş ise , O sefilin günahı ne ????? SADİ ATA |
Ben...
Anamı hiç tanımadım...
Babam beni tanımadı !!!
Belki de ben bir PİÇ’’im...
Belki de bunun için...
Dünya gözünde HİÇ’’im...
halk arasında ne biçim bir dünya anlayışıdır bu hiç bir zaman anlamadım ve anlayamıyacağım üstadım..
toplumun kendi kafasına göre ön yargısı bir başka insanın tüm yaşamına mal oluyor..
birileri ama ahlaksızca ( tecavüz ) ama gizli sevdasnı yaşıyor, ortaya bir günah keçisi dünyaya geliyor..insan olan bir başka insana başka gözle bakabilirmi?
birileirnin hatasını bir başkasına maledebilirmi..
öööff ya yine canım sıkıldı üstadım yine elim bir olaya parmak basmışsınız dizelerinizde..
duyarlu yüreğinize binlerce teşekkürler sonsuz saygılarımla..
şiirle kalın..