çığlık çığlık elver
karanlık ses geçirmez bir mahzendeyim
etrafım bir disko sağırlığından farksız kırizler içinde çığlık atıyorum sınırsız kimse duymuyor ölüyorum havaledeyim ışık gözlerimi köreden içimdekini açan şu kahpelikler diyarında içtenlik saçan güzel sandığım her pisliği deşen eşen insanlığın çirkefini umursamayan canan aydan aydınlık bir anlayış görüş sen güneş söndü yakışını ğördüğünde ümidlendim seni gördüğüm anda mahzenimi yıkmaya bir el versen |