ACI HAYAT (yaşanmış olay)
Dostlar bu dünyaya geldim geleli
Çok belalar geldi başıma benim Ben ezelden çileliyim çileli Acıyorum bu genç yaşıma benim Bin dokuz yüz altmış sekiz yılında Kardeşim saldırdı harman yolunda Korku yoktu hakkın zalim kulunda Yine engel oldu işime benim Bana haram oldu mekanım yurdum Öz kardeşi bir de yeğeni vurdum Kaçtım gittim dağ başına oturdum Bir acı saplandı döşüme benim Kardeş engel oldu geçim kozuma Zehir kattı ekmeğime tuzuma Hasret kaldım garip kalan kuzuma Özüm yandı gelen hışıma benim Garip bülbül gibi viran bağlarda Deli gibi gezdim gençlik çağlarda Ürkek güvercine döndüm dağlarda Jandarmalar düştü peşime benim Ne bir güldüm ne de murada erdim Hesap etsem bir bir sayılmaz derdim Uçan kuşlar ile selam gönderdim Selamım gelmemiş eşime benim Dedim ben ne rahat ne tok olurum Dedim önde sonda ben yok olurum Dedim bu dağlarda bir gün ölürüm Kurtlar kuşlar biner leşime benim Anam babam yoklar adları kaldı Bu cahillik beni dertlere saldı Ölüm eşimide elimden aldı Zeynebim girmiyor düşüme benim Bu benim kardeşim bir düşman kardeş Vurdum sizi gönül bin pişman kardeş İçimdeki yanan alevli ateş Çıktı en sonunda dışıma benim Nice memleketler gezdim ac susuz Gurbet ellerinde yorgun uykusuz Bir ben korkuyorum alem korkusuz Dağlar şahit her göz yaşıma benim Babam ölmüş ben haberi duyunca Yandım tüttüm evi yalnız koyunca Dağda gezdim tam dört sene boyunca Kavuşmadım gönül kuşuma benim Bu sılanın parasını pulunu İstemedim minderini çulunu Affet ya Rab bu günahkar kulunu Gitmedi bu olay hoşuma benim Huzurum yok gönül yastadır yasta Kuzören’de yemek tabakta tasta Ye dediler yedim ben oldum hasta Meğer zehir konmuş aşıma benim Hüseyin Tombul’um kaçtım beladan Babam bırakmadı beni sıladan Fayda yokmuş enişteden haladan Zalim niçin çıktın karşıma benim Yakalandım ciğerlerim söküldü Ceza evlerinde belim büküldü Başımda saçlarım yoktur döküldü Ak düştü her iki kaşıma benim Dostlar benim hallerimi bilen yok Hep ağlarım gözyaşımı silen yok Bayramlarda bencileyin gülen yok Gönül gitmek ister komşuma benim Sezdim kardeşimin kara özünü Hiçe saydım bunca acı sözünü Hep karanlık gördüm dünya yüzünü Dertli yazın mezar taşıma benim Aşık Ömer TOMBUL söyleme yeter Bu dert cehennemde yanmaktan beter Yandım alevlendim dumanım tüter Dayanılmaz gönül kışıma benim HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL (ISMARLAMA ŞİİR) |
saygılar..