MEHMED’İM
On dört nisan bin dokuz yüz yetmiş üç
Boğularak canın alındı oğul Sele kapılması kolay mıdır hiç Pek kötü durumda kalındı oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Görmedin mi coşkun seli Mehmed’im Ben anneyim baştan saçları yoldum Az zaman içinde sarardım soldum Ben ne yaptığımı bilemez oldum Benim aklım baştan alındı oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Yana yana oldum deli Mehmed’im Gaziköy’de okul ırmağa yakın Öğretmen demez mi dikkat et sakın Çocuklar koşuşmuş hep akın akın Ah ettikçe bağrım delindi oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Kan ağladı baban Ali Mehmed’im Mehmet Tirit benim oğlumun adı Köy halkı ırmakta onu aradı Acıyan insanlar yeri taradı Mevtan bir çayırda bulundu oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Dumanlıçay yaman ulu Mehmed’im Mehmed’im selzede diye adlandı Benim ciğerime hançer saplandı Cesedin bulundu millet toplandı Namazın pek dertli kılındı oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Kırıldı annenin beli Mehmed’im Bu bağrıma acı ölüm ok oldu Aylar yıllar geçti zaman çok oldu Adın kaldı güzel yüzün yok oldu İsmin kütüklerden silindi oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Annesinin gonca gülü Mehmed’im Yavrum seni coşkun sele kim itti Sen öleli nice takvimler bitti Senin tertiplerin askere gitti Pek acı olduğu bilindi oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Beklemedim asker yolu Mehmed’im Dayın Ömer Tombul hiç mi gülmesin Kul başına böyle ölüm gelmesin Dilerim hiç kimse böyle ölmesin Bu günlere dertli gelindi oğul Mehmed’im Mehmed’im ölü Mehmed’im Ağlattın yâreni eli Mehmed’im HALK ŞAİRİ ÖMER TOMBUL |