Ben güler miyim anne?
Yok olduğumda bir sen ağlarsın.
Yalan ağlar kim varsa hayat sahnemde,
Neden bu kadar zor hayat,
Yaradan sevdiklerini imtihan edermiş,
Ne zaman bitecek bu sınavlar anne,
Ben diğer sınavlardan geçtim ama
Aşk dersinden kaldım hayat üniversitesinde,
Bir de yaşamın kıymetini bilmedim.
Yaşamayı öğrenmedim kendimce,
Hoş bana da bırakılmadı seçim,
Geldim, gördüm, gidiyorum işte.

Ben güler miyim anne?
Vakit daralıyor yine göründü gurbet,
Bu sefer biraz uzun olacak gibi,
Yok gidişlerimin tatili, izini,
Çok şey mi istedim bu hayattan,
Ben kirletmeden sevdim her şeyi,
Aşk ne acı bir şeymiş anne,
Dudaklarıma sürdüğün biber gibi,
Ben sevmesini öğrenemedim.,
Bir ömür sevmeler yanlışmış,
Doğru biliyordum oysa ben,
Bir ömür sevip sevgiliyi,
Hayatı yaşamak onun gözlerinden,
Ve katran karası gecelerde özlemek,
Uzak olduğu zamanlardayken benden,
Şakası yoktu bana göre,
Mecnunun vardı bir sevdiği,
Metresi yoktu anlatılan efsanede,
Sanırım ben Türk filmlerine inandım.
Dinledim sevdanın sözünü,
Gündelik sevmeler mubahmış,
Hatamı anladım kucaklarken ölümü,
Aşk kocaman bir yalanmış.

Ben güler miyim anne?
Ne kadar uzun sürdü bu ağlamalarım,
Çocukluğum kaldı içimde uhde,
Gençliğim kum tanesi gibi,
Yeniliyor parmaklarımın arasından yerçekimine,
Mağlup bir komutanım şimdi,
Tüm kaleleri tutulmuş sevdamın,
İşgal altında ateşler içinde kalmışım.
Kimler çekip vurmadı beni,
Can alıcı bakışlarıyla,
Kimler bırakmadı ruhumda,
Derin kılıç yarası gibi izlerini,
Biliyor musun anne?
Ben direndim her şeye,
Yalnız bir aşk bir kurban istiyordu,
Elinde gerçeklerin bıçağı,
Gözlerim bağlıydı soğuk mermerde,
Kesti düşlerimin şahdamarını,
Ölümü kabullendim bu nedenle,
Bu zamana dek olmadı ama,
Olsa kaç yazar bundan sonra,
Haydi çekinme söyle,
Ben güler miyim anne?

BAKİ EVKARALI