MAZİYE BAKIŞ
Bir var içimde sıyrılamıyor
Çok uzak birbirinden Birisi hayal Birisi gerçek Karşılaştırmak istiyorum Oynatamıyorum yerinden Yaşam ne kadar acı hatıralarla dolu Keşkeleri ile dolu günlerim Hepsini ben mi yaptım Hepsi yoksa benim mi eserim Şiirlerde denir ya hayat çok renkli Ben arıyorum bulamıyorum Sadece iki renk var Birisi yemyeşil Diğeri üşüten simsiyah kar Düşünüyorum da çocukluğumu Oynarken oyunlarımı Hiçbir siyah yok Her anı çimenlerin yeşili Şimdi içimde hatalarım ,hüzünlerim İçimde deşili Kendi kendime konuşuyorum Çocukluğumda kalsaydım Ne tasalarım vardı ne de gam Kırların içinde koşuyordu yüreğim Çiçeklerin içinde yüzüyordum Yoktu içimde hiç Keşke denen bir yaram Bugün deşildi aklıma düştü birden Ah çekerken nefesim içimde düğümlü Zaman tek yön imiş Geriye dönmüyor kırlardaki papatyalar Yok içinde eski canlı renkleri Gözlerim mi bozuldu Ben mi uzaktayım Geride kalmış içimdeki tatlı hülyalar Menzilsiz yolcu ben neredeyim Nereye gider acep hayat yolum Kırlarda kaldı hayat Çocukluğum ve ben Şimdi başbaşayız Şimdi kupkuru bozkırlar sağım solum Ümidi nereye astım arıyorum Güneşin içinde mi yandı hayallerim Yoksa sisli bulutlar siz mi sakladınız Geriye dönemiyorum Pusulam bozulmuş mu benim Çok mu geçe kaldım Ümitleri yakalamaya Ama yine de mutluyum Sağlığım var ya İşte bu benim tek tesellim Hayallerimden yapıyorum Hayat koleksiyonunu renk renk Kaybolsa da şimdi çoğu renkler Onları ben yaşadım ümitsiz değilim Hayat bu sel gibi akıyor Bazen geceler karanlık Özlemli bir hüzün hayallerimin hüznü Nadir de olsa Mutluluk güneşi gönlüme akıyor 13,27 11/04/2009 cumartesi DURMUŞ PARLAK |