FİLOZOF KİTABI
gitmelerine alışık değilim
boşluğun kör kuyusuna bıraktın aksini toprağı dilsiz yollardan çekip gittin seni sevmiştim oysa seni sevmiştim filozof kitabı okuyordum seni tanıdığımda içinde evrenin bilinmezleri yatıyordu çoktan unutmuştum varoluşu kimyayı cebiri elimdeydi yıkamıyordum gözüme sürüldükçe haz veriyordu kalın kitapların bilgin suratlı kiri aşktan yaşamdan kaçıp içine saklanmıştım biliyordum aşkı içindeki gizemli serüveni çok defa yaşamış çok defa inip çıkmıştım o ömür törpüsü merdiveni seni bütün bilginlerin üstünde tutuyordum üstündeydin platonun avicennanın farabinin endülüs akşamı gibiydin beş yüz yıl öncesinin güneş gibi sakin ne imkansız yangındın neye sığınıyorsam ötesinde bekleyendin tütün kokar gibiydi bakışların ruhumu sarhoş eden acizliğe demirleyen güvercin kanatlı masallar üfleyendin gitmelerine alışık değilim bu kent alışamadı yokluğuna ben de en kadim filozoflar da sayfalar hala seni anıyor sayfalarca yazılsan da |
Çok defa yaşamış, çok defa inip çıkmıştım .
O ömür törpüsü merdiveni.
Siz katetmişniz sanıyorum en güzel yolculuk serüvenini ve bunun ışığında alışmanız mümkün olamaz elbette gitmelere.
Bizlerinde alışmaması gerekir alışmalara.
Bu derin deyişleriniz için sizi yürekten kutlarım.
İyi ki varsınız ve sizi okuma fırsatı bulup yeni bir konuda buluştuk buruklukla, sorguyla bile olsa.
Saygılarımla.