Adını Koyamadım
çocukluğumun kedisi yerin
bazen benim bazen annemin kucağıydı kış geceleri sobanın arkasıydı mırmırların ninni gibiydi aradan yıllar geçti kayboldu kedilerim onu gördüm bugün oydu çöplükte yatan yanına yaklaşırken onun gözleriydi nefretler saçan oydu süratle kaçan o değil belkide insanlığımdı. sadece utanıyorum insanlığımdan, galiba bir sen kaldın bende yadigar utanmak Feyzi Kanra |