............VARMISIN YAŞAMAYA.. ...............VARMISIN YAŞAMAYA.. ... Var mısın yaşamaya, Şimdiye dek gölgesiyle yetindiğin hayatın teniyle buluşmaya Gece kör karanlık etrafta ölüm sessizliği çan çalıyordu. Göz pınarları dolmuş, ağlamamak için güçlükle duruyordu güzel kadın, gözleri çakmak çakmak biraz kırgın , yorgun ve oldukça da kızgındı hayata. Gençliğini çalan yıllara, değerlerini bir mum misali yanıp eriten zamana, kalbindeki yok olan sevgiye dayanacak gücü kalmamıştı. Oysa …. Hayatın getirdiklerinin kıymetini, Çok iyi bilmiş ve küçük kederleri bile En iyi şekilde değerlendirmişti. Küçücük mutluluklardan bile çok keyif almıştı. İnsanları olduğu gibi kabullenmiş, Onlardaki kalplerin güzelliğini keşfetmiş , sevmişti. Yüzlerinin, gözlerinin güzellikleri ile değil , kendisine verdiği manayı Anlamı ile değerlendirmişti. Hayatın zorlukları ile bunalıp , Yetti bu hayat . Çekilmez diye düşündüğünde, Yaşamdan vazgeçip bu hayattan gittiğinde kendisi için değerli olan Kişileri düşünerek . Onlara vereceği acılarla canları kim bilir.? Ne kadar Yanacak kor kor kavrulacaktı, bunları düşünerek içine akıttığı Göz yaşlarını artık yanaklarından aşağı süzülmesine izin vermişti. Her şeye rağmen o hayatı seviyordu . Sevdiklerine bir daha sarılmama, Onları öpmemek ihtimali kabul bile edemiyordu. Ben hayatı bütün olumsuzluklarına rağmen çok seviyorum diye Haykırmak istiyordu gecenin karanlıklarına. Bu gece, Sanki biraz daha hassas ve melankolik miydi neydi. Hadi be kardelen…. Yapma oyun bozanlık. Bak birazdan güneş doğacak, sil gözyaşlarını doğan güneş Yeni bir gün , yeni umutları vaad ediyor Yaşam için yeni gün. Kardelen için bambaşka bir hayat başlıyordu. Hayata inat karar vermişti. Var mısın yaşamaya, Şimdiye dek gölgesiyle yetindiğin hayatın teniyle buluşmaya KardeleNejla 19-06-2006 |
Var mısın yaşamaya,
Şimdiye dek gölgesiyle yetindiğin hayatın
teniyle buluşmaya
TEK KELİME İLE MÜTHİŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞŞ