Üzülmüyorum yarattığın kişiyeGözlerimi kapalı tutuyorum yüreğimi de Ah çekerek gidiyorum bu yolları İstasyonda ki vagonlar, demirler kadar paslı yüreğimi Ne sana açıyorum Ne sana sunuyorum gittiğim yeri... Gelmen neye yarar ey sevgili budadın bütün filizleri Sarman neye yarar ey sevgili geçmişte bıraktın özlemleri Temizlemekle meşgulüm kederleri,geceleri,günleri... Uğramam artık şehrinin durağına orda olduğunu bilsemde Gitmekle ezberledim bu taşlı yolları gelmem artık bekleme... Yalanlarına sana inandım bir rüyayı gerçek sandım Uğrunda ölecek yanacak kadar vardım Bırak artık ellerimi bana ne bıraktın... Üzülmüyorum yarattığın kişiye Her giden bin pişman olup döndü geriye Ahım yerde kalmadı bunu eller bile Sen de pişman olup dönme geriye.... |