“dışarı çıkacağım, istanbul sokaklarına.
benimkine eş olacak bir yalnızlıkla tanışacağım
kalabalık sokaklarında.
kalabalık ve yalnızlıkla..
kendi yalnızlığıma ortak olacak bir yalnızlık!
ey mavi güzellik.
nerede saklarsın içindeki tek duyguları?
hangi semtindedir, o yansıtamadığın mutsuzluğun.
mutsuzluğumun sadist mutluluğu.
biliyorum,
hadi bir kopya bari ver bana.
birleştirmeliyiz belki de,
kendi ıssız hislerimle senin tek duygularını.
yansıttığın bu değil.
gerçeği ver bana bugünden.
ya dünden
ya da yarından.
ama acele et, kim bilir belki yarın yok olacağım ben.
bu semtinden. ‘ı’.

Not: Aslında bir paragraftı ama onun gerçekte şiir
gibi görünmesi gerektiğine inandım nedense..
Resim:Zübeyde Baştüzel Çamcı’ya aittir.