Gün sukuta erdiğinde
dökülür yaprakları arşın
ah o güzel kaşlı
nazlı hayalım
daha bir ömür var görmeye
her gün ayrı bir ölümdür aslında
ne karartılar göreceksin
ne yaslar tutacaksın
ne dudak bükmeler
hep yalnızsın
hep kimsesiz
bir ömür var ölmeye
sakın dinme ömrüm ....


dinmek haram bana
bükülürse dudaklarım
yanımda olacaksın
yalnızlık güzel olsa da
kimsesizlik çaresizliğim
sen olmadığın an
kimsesizliğimdir zaman...



en son zamanı sorguladığımda
zamanımın olmadığını fark ettim
her yer duvar aslında
her yer zindan
insan isterse çıkar kendi karanlığından
lakin dolduramaz ki kendi çukurunu yalnızlığıyla...


yalnızlığımı diktim ömrüme
kendime daha yakın olmam için
her gece dua ettim Rabbime
benden önce dinme
kalbim….
Sen yoksan yokum
Senin yokluğun da …
Varlığım
zindan karası



Melisa yavuz. & Zeki Arlan.

06/04/2007