105
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3505
Okunma
-Sayın Muhsin YAZICIOĞLU’nu uğurlarken-
Güle güle be Reis, kabrinde açsın güller,
Düşer yolumuz bir gün, oralara elbette...
Zamansız ayrıldın ya, yasta şimdi gönüller,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Davan büyüktü elbet, omuzlamak mesele,
Demek ki bu kadarmış, burası son merhale,
Çetrefilli yollarda, ancak erdin visale,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Hep gülerdi gül yüzün, huyun en güzel huydu,
Az çileler çekmedin, sana yakışan buydu,
Koca bir Alperen’din, olamazdın ki uydu,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Kur’an’dan gelen ışık, ebedi sönmeyecek,
Peygamberden aldığın, meşale inmeyecek,
Mü’mine zindan dünya, zulümler dinmeyecek,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Kanınla beyazladı, Keş Dağının karları,
Çelik gibiydi azmin, göğüslerdin zorları,
Sinende buza döndü, kahpelerin korları,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Kapandı mı güneşin, zikre mi daldın Reis?
Duyamadık sesini, sarsmadı bizi yeis,
Bana öyle geliyor, diyor içimden bir his:
“Rahattır o cennette, Alpereni nöbette”
Hain bir el mi aldı, seni hayallerinden?
Ecelin mi kopardı, kırmızı güllerinden?
Ümit Zeki perişan, od düştü dillerinden,
Rahat ol sen cennette, Alperenler nöbette!
Ankara – 31.03.2009
Ümit Zeki SOYUDURU