Mevsimin biri Kar(IŞTI)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Mevsimin biri dedin
... Mevsimin biri işte karıştı Mevsimin biri kar işte gözlerime Bir bilseniz Bak bu dağ benim Dedem sırtında getirdi Taşında toprağında Taşırdı geçmişi Vakti geldiğinde değil Gittiğinde anladım Alt tarafı dağdı Ama benimdi Uçurum kenarları derdi Gidersen dikkat et Aklın dolanmasın Sarp ve keskindir ama görmedende bilemezsin çok mevsim geçti çok Zaman zAMAN Güvercinleri vurdular Yürekleri kan ar Bekledik Gelecektiler belki Onlarda Geçecekti Gelmediler. . . Dağlar başı duman idi Sis idi kar idi Üşüdüm önce Yalan diye dünya Kalakaldım yalnızlık diyesim var Dilimde isyan kimsesiz gibi kim sessiz ... sen geldin aklıma Susa kaldım. . Günü geçtim Gece Ay geçtin Memleket dedim memleket diyebildim Her yeri karanlıktı Yine yandı Aydı ya gece Lambaların adı vardı Aktı boyaları Karanlığa tutunca anladım ki Hepside yalandı Mevsimin biri işte Göçe karıştın . . sessiz sessiz bir daha özledim Ve Bir memleket daha sevdim |
Aydı ya gece
Lambaların adı vardı
Aktı boyaları
Karanlığa tutunca anladım ki
Hepside yalandı
Aydınlık için azımsanmadığı halde tek başına aciz ve son derece yetersiz...
Üstelik; ne varsa yalan! Ne varsa! Yalnız ALLAH gerçek. BAKİ.
Her gidenin ardından:
HÜVEL BAKİ!