senden kalanlar
Yaşanmış tüm güzellikler hatırına…
Kaybolan anılar, Sessizce çekip giden bir sevgili, Ve gitgide önünde uzayan bir yol… Kader diye bir şey varsa eğer; benimki bu! Yağmurların kurumasına hiç izin vermediği kaldırımlar gibi, Sürekli ıslanır oldum Yalnızlık yağmurlarıyla… Şimdi; İçimde bitmek tükenmek bilmeyen arsız umut zerrecikleri Kalbimde yokluğunun oluşturduğu derin boşluk Ve her yerimde gidişinin bıraktığı acı… Ben senin arkandan gözü yaşlı beklerken Geri dönüp bakmanı, Gözlerin bana çok uzaktı… Adımlarını korkarak saydım, Ben saydıkça sen gittin, Sen gittikçe ben bittim… Ve ben bittikçe parçalanır oldu her yerim! Peşinden koşmak istedim; Önüne geçip ellerini tutmak; Ellerimi bulamadım! Sana ‘dur’ diye haykırmak istedim; Sesimi çıkaramadım. Eski günlerden kalan birkaç resim, Silik bir avuç hatıra Ve her saniye anlamsızlaşan bir yaşam… Senden bana kalanlar… |