Dalıp gidiyorum
Köreldiğim noktaya
Biliyorum bunu da fark etmeyeceksiniz
Yorgunum artık görünmezlikten
Ama olmuyor dayanamıyorum
Yazmadan
Anlatmak zorundayım işte
Bir zamanlar rüyalarım vardı
İçi şişirilmiş umutlar
Sebepsiz sevinçler
Şimdi
Gecenin peşine düşmüş
Sanki rüyalarım
Kâbuslarım çoğaldı
Sebepsiz isyanlarımda
Duyurmadan attığım çığlıklar
Gerçeklerin gölgesinde kimsesizlik
Düşüncesi yok mu işte o yıkıyor beni
Hani sanki her kare bir film sahnesi
Ama yönetmeni başarısız gibi
Ne kadar zormuş hayatı yarıladığını
Bir şeyleri kaçırıyor ve
Kaçıracak olduğunu bilmek
Kalbine giren bir sancı gibi
Acı bir güvensizlik kapladı etrafımı
Herkes mi sahte
Ben de dâhil
Nasıl bazen bu kadar kötü olabiliyorum ki
İstemeden
Bazen de bu kadar saf
Neyse kızım diyorum içimden
Sen boş ver Hayal dünyan daha güzel
Diyorum demesine de
Yaşanmıyor ki gerçeği düşünmeden
Şimdi ya hikâyeyi değiştireceksin
Ya da kitabı kapatıp yola devam edeceksin
Eyvallah ben!