Sene -1957.
13 yaşında ortaokul talebesiydim. Okulumuza Aşık Veysel geldi.Saz çalıp söyledi.Bir ara
bizlere aranızda şiir seven ve yazan varmı diye sordu, bende hem sevdiğimi hemde yazdığımı söyledim, şiirlerinden bir tanesini okurmusun dedi, bende koca şaire bir şiirimi
okudum.Şair çok beyendi, sende iş var evlat yazmaya devam et, ileride büyük şair olursun dedi.Bu söz beni şevklendirdi, o günden beri şairin verdiği öğüt ve feyizle, ben de şiir yazıyorum. Büyük şair olduk mu olamadık mı bilemem ama buna Türkmendağlıyı değerlendirenler karar verecektir.Bütün gayem sağ olduğum müddetçe ülkeme şiirle faydalı olabilmektir, bu vesileyle şiir yazan ve şiire hevesli olan, bütün kardeşlerimi kutlarım.
TÜRKMENDAĞLI.

Dostumu düşmandan, ayıramadım.
Fakiri yoksulu, kayıramadım.
Güçsüzdüm güçlüye, bağıramadım.
Bende şiirlerle, seslendim dostlar.

Petekte bal oldum, kovanda arı.
Hayatta bırakmam, bir işi yarı.
İnsanı severim, düşünmem karı.
Bende şiirlerle, sözlendim dostlar.

On üçümde Veysel, verdi akılı.
Şarkışlalı şair, kırdı sakalı.
Aklıma şiiri taktı takalı.
Bende şiirlerle, eylendim dostlar.

O zamandan beri, yazar dururum.
Hırsıza arsıza kızar dururum.
Hele devşirmeyi, sözle vururum.
Bende şiirlerle, hazlandım dostlar.

Yunus’un aşığı, Mevlana dostu.
Şiirle dergaha, kurdum ben postu.
Yazdıkça yüreğim, coştukça coştu.
Bende şiirlerle, hızlandım dostlar.

Geceler boyunca, hep şiir yazdım.
Rabbim Allah benim, ona yalvardım.
Bana da darıldılar, ben darılmadım.
Bende şiirlerle, nazlandım dostlar.

İlkbahar gördüm ben, çokta yaz gördüm.
Bir edalı yardan, çokta naz gördüm.
Ezayı cefayı, bilin az gördüm.
Bende şiirlerle, közlendim dostlar.

Türkmendağlı yeter, epeyce yazdın.
Hali ahvalini, şiire dizdin.
Şairlik uğruna, bir çok yer gezdin.
Şimdi şiirlerle, yaşlandım dostlar.



TÜRKMENDAĞLI.
8.MART. 2009.