İSİMSİZ HAYAT...
Kar yağıyor…
Ve ben yine on milyonuncu kez hüzünlere boğuluyorum.. Anlamadınız. Anlamadılar. Anlamayacaklar… Gittiğimi de anlayamayacaklar. Sessizce çıkacağım kapıdan bir akşam üstü. Ve ben çok uzaklarda olacağım onlar kendilerinin bile farkında değilken. Hep ilk gülen onlar oldu, hep kırılan benim yüreğim. Dostluk kırıntılarınız, sevgi sadakalarınız, karşılıksız kötülüklerinizle baş başa bırakacağım çirkin yüzünüzü. Ve size yine, siz olduğunuzu haykırmayacağım.. Sessizce kapatacağım kapıyı, Arkamdaysa bir tek son gülüşümü bırakacağım yalancı sevgilere… Şubat’09 Hezeyanın eşiğinde.. |
Kalbinizin daha fazla kırılmasına izin vermemelisiniz
Çok güzeldi Kutlarım Sevgilerimle...