ARDINDAN " III "
_Bir efkar-ı fasıldır…
Bilmem şimdi nasıldır!_ Sevdiğim yar nerdesin? / dönülmez bir yerdesin / Hayır değil şerdesin / şaşırdın mı yolunu? Derdim senden yana yar / nasıl kıydın bana yar? Ben ‘Gül’ dedim sana yar…/ soldurdun mu gülünü? Yıldızımsın sönsen de / kapkaranlık yönsen de Ah… bir bana dönsen de; tutabilsem elini! Gözlerime baktın ya / yüreğimi yaktın ya Başkasına aktın ya…/ unutarak delini! Hüznü aşar gibisin / dertsiz yaşar gibisin Hepte şaşar gibisin; sağını ve solunu! Övündüğün kimseler / dövündüğün kimseler Güvendiğin kimseler / kırdılar mı dalını? Ve kalbimden yerini / sildim attım serini Ne isterim dirini / Ne isterim ölünü! ……… Zehir yerim istersen / öldüm derim istersen Ve sen yarim istersen; doğur elin dölünü! SelimPusat... |
Ve sen yarim istersen; doğur elin dölünü!
Efkârdan öte öfke yüklü de olsa şiir tam manasıyla şiir. Kararlı, kesin ve keskin.
Kutluyorum, kutluyorum...