YÜREĞİMDE KAR
Tutuver elimden düştüğüm yeter
Toz toprak içinde türaba döndüm Yıllarca süründüm düştüm bin beter Kor ateş olmuşken soğudum söndüm Bildim ki bir hiçim senin yanında Kun emrine bakar bil ki canımda Yükseliş ateşi yanar kanımda Emr-i İhalinle zindana indim Dört yanım karanlık dört yanım zindan Kalmadı sırtımda eskidi mintan Kurudu damarda aktı kızıl kan Düşman neylesin ki dostumdan sindim Kırıştı kar beyaz tenim kurudu Gözlerim görmüyor gönlüm farıdı Ömür kalktı eceline yürüdü Nihayet bir gece salıma bindim Düştü elim yine yanıma düştü Benim sevdiklerim benimle küstü Felek vurdu bana düştüm yüzüstü Kavruldu yüreğim narına yandım Tut artık elimden düştüğüm yeter Rabbimsin bilirsin dertlerim katar Aklımı kaybettim yüreğim atar Mevla’m rahmetinle cennete kondum Mustafa Göktekin |
Elbette. Dostla ilişkilerimizde oluşabilecek bilerek ya da bilmeyerek "kul hakkı" şeklindeki hatalarımızdan korkmalıyız. İşte bu ölçüyü bize hatırlattığınız için Allah razı olsun. Kaleminize sağlık.