YETİREMEDİM
Yalvardım yakardımda almadın beni gale
Acımasızsın gönlüm sözüm yetiremedim Onca güzel vız geldi fadime, ayşe, jale Birine kilitlendin nazım yetiremedim Devamlı kurcaladın bendimden çeksen elin Tarumar ettin yıktın dursa diyorum selin Dökmedik dil kalmadı nedirki ana dilin Anlaman kıtmış senin özüm yetiremedim Yerli yersiz habersiz akıverirsin taptan Çıkmaz oldu tırnağın samandan saptan Bitmedi beyin harbin harap eyledin toptan İcadın çok karşık çözüm yetiremedim Bak! uslanman adına binbir dua ederim Senden başka olmadı inan bana kederim Diz çöküp divanında ağlamaktan hederim Kırk yedimde kör oldum gözüm yetiremedim Bir kez uslu görmedim görmem eşinde Bazı günlerin geçti bir meyhane keşinde Koşturdun yıllar yılı hevesinin peşinde Dermanım kesildi bak! dizim yetiremedim Ömrüm geçti gittide fakir aklım ermedi Çiçeklerden has çiçek elin onu dermedi Birini çok istedin rabbim onu vermedi Razı oldum kadere hazım yetiremedim Sayfalarda tur attın yaprak yaprak dolaştın Her sayfada bin kahır gözümde dolu yaştın Yoruldum! dur dedikçe yüce dağlardan aştın Deliler gibi koştum hızım yetiremedim Halilim’e yazdırdın nice nice şiirler Kusuruma bakmasın artık ustalar pirler Taş çıkardı nameler kıskanç çıktı nehirler Sayfalara kar yağdı yazım yetiremedim Halil İbrahim Yıldız |