acemi mevsim
acemi bir rüzgar
kaburgasından süzülen mevsimin güneşli günlerin çocuksu öpüşlerinde sancılı bir titreyiş bizimkisi kendi halinde salınan bir çift göz kahve fincanlarının telvesinden sızan umut ısıtmıyor içimi fesleğen büyüsünde dumanaltı olmuş zemheri bir sarhoşluk işte vasiyetsiz zamanlarda savrulan yıldız perçemlerindeki son tuzlu sızı ve şarap kırmızısı arsız gecelerdeki tek katığım... |
adı üstünde...
özletiyorsunuz kendinizi...
sevgimle kalın..