Buz sarkığı
bir şairin elinden olsun ölümüm diyesim geliyor
ama dilim varmiyor çok uzak şiir ölümlerine yüreğim dilimi uzatiyorum ölüm uzuyor 13 kozlu kağiti aliyorum elime tabelada yine ’batak’ yaziyor bu denli imgesel düzen içinde bir düzensizlik var biliyorum söyleyemiyorum omuzları saran hırka yüreğe yetişmiyor bin kere yıkanmişta çekmiş sanki sarilimi iki omuza yetiyor kulak memelerim buz sarkiği boynum ayaz tutulmuşluğu ellerim donak uzaksin uzak benim coğrafyama henüz hiç gelmedi bahar.. |
dilimizde tadı var...
şiirin dibindeki telveden...o telve ki neleri katmış buzlu coğrafyasına ellerinin...
eyy,Ademin oğulları ve Havvanın kızları...
buz sarkıtı sanmayın sakın...buz sarkığı o...
öyle ki alnının yazısından geçseniz bu şiirin...ölümünüz şairin elinden değildir...bilirsiniz...
saygımkere
sevgimkere