BİLMİYORSUN
bakışlarıma tutturdum gözlerini ve
çok uzaklara diktim gözlerimi hani uzak dursun benden diye ama bilirim uzun yollar sonundan da dönersin çaresiz bir gün doğumuyla.. bir an bırak geçmişe yaşanmışlıkları desem de kendime bir an gülümserim,belki diye başlayan bir cümlenin sonu olur ardını getiremem de sonra yine aynı masal sana dair korkularımı fısıldar uykularıma.. o dün varya bir büyülü masalın dizlerinde uyutmuştun hani beni sessiz bir rutine binmişti dışımızda kalanlar hani uyandırmasınlar diye… sonra bir sabahtı sen uyandırdın bir beyaz sabahın kör mutluluğundan.. o sabahın eşkalini çizdim kafamda çok sonraları kayıtlara geçti: şehir hatları vapuru kalkıyordu sahilden ve sen gidiyordun içimden… son bir söz.. bakma öyle bana bir daha artık bil ben bakışlarını gönderdim uzaklara.. |