Uykunun İntiharı
dipsiz kuyu müdavimi,düşürdün yalnızlığa
aldın gecelerimi,daldım ben uykusuzluğa iç çeksem çıkar mı? aydınlıklara ya kalır mı? yalnızlığıma refik yakalar mı? yakasından uykunun göz kapakları gece nöbetinde alır mı? ondan rahmetini bir nida geceye karanlık zifir ucube düşleyiş kahra mı gebe? sessizce ilişir, el ayak çektirir tüm dertler boca edilir hibe serzeniz gecenin yarı yerinde mıh gibi saplanır cansız bedene geceyi bir yorgan örtsem üstüme yinede alır mı? uyku koynuna gayri artık uyusamda boş dimağda derdin paslı gölgesi bırak kalsın gündüzde loş arsızca dolansın süslü imgesi sukunet et diyor sessizce gece gündüze ermek sırlı bilmece gece aydınlığa birden erince uyku göze düşer can toprağına yat uyu, kelime ersin sırrına-can düşer dilin azgın narına uyku haram lokma göze,tadınca erdim yalnızlık esrarına Hattab(Y.K.) |