Alnımdan Sen Kanıyorsun...
Kalbime sansür uygulamıyor kalemim
Aşk dilimde kabadayı sözlerini hakim kılıyor Asılsız cümleler çiziyor düşlerime Ve kaçak kelimeler kovalıyorum ağzımda Bir ayrılık pençesini sallıyor üstüme Yığılıp düşüyorum yüz üstü Ayrılığa, düşkünlüğüm ekleniyor Kabuk bağlanmaz bir yara açılıyor yüzüme Garip dir, ismin yazmıyor ama... Alnımdan sen kanıyorsun, Hekimi sen oluyorsun ağrılarımın Yaralarıma sarıyorsun müsvedde geceyi Ve ben tozlanmış bir hayalin içinde buluyorum kendimi İçine aşk kaçıyor gözümün Kalemi cımbız eyliyorum, Ve kan karması yaşlarımı, Bir bir söküyorum gözlerimden Kabullendim, seni göremiyorum ama... Gözlerimden sen kanıyorsun. Aşk’da nedir? Emanet edilen bir his. Ben ayrılığına bile ihanet etmedim. Bak, ızdırap dili kesiliyor yaralarımın Pullayıp yolladığın bu aşka Kırık dökük şiirler yazıyorum Yüreğimin kollarını sıvıyorum Her gece adını anıp başlıyorum kaldığım yerden Tercümanı kesiliyorum aşkımın Biliyorum, seni anlatamam ama... Kalemim den, sen kanıyorsun. Gece, çalıntı bir yürekle tutukluyor beni Açığa alınıyor bütün aydınlıklar Zifir kesiliyor ömrümün tüm anı Ve ben kuytularda yüreğimi yakıyorum, yakılıyorum Yanıyorum, Seni Seviyorum ama... Kalbim de, Sen yanıyorsun. Hasan Sağcan |
yorumlarınızla şereflendirdiniz sayfamı,
sağolun varolun.