MEVLANA
"- Ne olursan ol...yine gel ! " diyorsun ,
Ta asırlar , asırlar öncesinden... Sesini duyan koşup sana geliyor , Hepsi de bir ümitsizlik öncesinden... Ruhuyla coşup sana geliyor ! "- Tövbeni bozmuşsun da...gel ! " diyorsun, Yüce Allah’ın affediciliğinden... O güzel yüreğinle çağırmışsın bizleri , Ruhumuz sana geliyor kendiliğinden... Müslümanı , dinsizi ya da ecnebisi.. Huzuruna geliyor , temiz bir saygıyla ! Var mı , bu dünyada senin gibisi ? Ümitsizlik sende gider bütün kaygıyla, "- Gel...yine de gel ! " diyor Mevlana... Ölümü bile "bayram" bilerek , Sevdirdin bizlere semaya yükselerek... Bizlere de nasip olsa bu yürek , Önce güzel ruhun ve büyüklük gerek ! Döndün döndün şu dünya gibi... Ne güzel yaşamışsın evliya gibi ! Bizlere şimdi hoş bir rüya gibi , Bırakıp gittin bizleri, "gel !" diyerek... Sen, Anadolu’nun bir gururusun ! Sen, insanlığın bir nurusun... Geçip gitmişken bile böyle duruşun, Ürpertir insanı yüce Mevlana !... |
O Yüce İnsan için yaratılan dizeleri
alkışlamayı hak eder.
Kutlarım çok
Kalem var olsun
Sevgiyle...Şiirlerle kalın