-Bab-ı Esrar-Zaman akar iliklerimden,gökten yağmurlar boşalır Ne zamanı durdurabilirim,nede tutabilirim yağmurları Derimden içeri işler güneş,fakat bulutlara dokunamam Ağlar içimde bir adam,ağlar köpüksüz denizlerin çocukları Sırrı açığa çıkmış aynalar kadar utangaç Gölgesiz karanlıkların yolcuları Suikaste uğramış düşlerini toplarken yerden Bir kedi miyavlamasıdır sessizliği bozan Bir yıldızın,bir cinayete şahit olması Her gece rüyalarıma atılırken yüz kırbaç Hızlı adımlarla kaçar şeytanlar Zaptiyesiz kaldırımların,günahkar taşları Nede sokaktaki yaşlı söğüt ağaçları Beni yalnızca ölüler anlar Vardır her açan zambağın bir hikayesi Mevsimden,mevsime göç ederken turnalar Gitme kal diyemem ey faslı bahar Gönül ıssız bir saray Yalnızlık sessiz bir bekleyiş Uzadıkça uzar Alaaddin tepesi Doğarken güneş doğudan Batıda ellerini açmış bekler derviş Sonsuzluğu çağırır nefesi Sırrı boşluğu delmiş |