ÇIKIP AĞLAMIŞ
Anam küçük yaşta beni gurbete
Saldı yollarıma bakıp ağlamış Gülmeyi bilmeyen gözünden yaşı Süzüp yanağına döküp ağlamış. Çile yakın dostu mutluluk uzak Siyah saçlarına düşüvermiş ak Atmışından sonra tutmaz el ayak Yıllara dişini sıkıp ağlamış. Rükuya eğilir secdede başı Mukaddes amelli mukaddes kişi Mevladan tasdikli yaptığı işi Yaradana boyun büküp ağlamış. Yorgun dizleriyle su yollarında Toprağın kokusu var hallarında Taşınmaz yükleri var kollarında Helkeyi koluna takıp ağlamış. Babamın yanında koca dağ gibi Büyürde küçülmez derdi çığ gibi Evlatlar büyütmüş hepsi tığ gibi Şimdi hasretini çekip ağlamış. Ayakları yalın çatlamış taban Gün olur ağadır gün gelir çoban Güz mevsimi gelir elinde saban Tarlaya tohumu ekip ağlamış. Evlat hasretiyle yanar yüreği Gözlerinde yakın eder ırağı Nasırlı elinde ekin orağı Ekini kökünden söküp ağlamış. Bayramdan bayrama gülmek istemiş Gönlü muhabbetle dolmak istemiş Çok beklemiş amma kimse gelmemiş Elini koynuna sokup ağlamış. Belki yavruları görürüm diye Kendime teselli veririm diye Gülenlere zarar veririm diye En yüksek tepeye çıkıp ağlamış. ŞENER’İM sözlerin kalmasın lafta Gece gündüz olur gün ise hafta Yırtılmış resmimi bulunca rafta Ahı erciyes i yıkıp ağlamış Ahmet ŞENER |
Şiiriniz güzel,ancak yukarıdaki dizede aynı kelimeyi tekrar etmeniz hece ölçüsünü bozmuş.Birini çıkardığınızda daha uygun olacak.
Tebrikler...