KOCAKURTUN BAHARIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Evlidir yaşlıdır kocakurt, bir güzele gönül verir baharı yaşadığını sanır, neyse ki geç olmadan gerçeğin yalancı bahar olduğunu anlar.
Kocakurt birgün iner dereye, Bir güzel görür şaşkın gözleri Çarpılır kalbi tutmaz dizleri. Alıp başın gidiyor, Deli gönül nereye ? Pınarın varken inme dereye. Güneşi gördün bahar mı sandın İninden çıkıp güneşte yandın. Karakışın ayazı bitti mi sandın Yaşın başın unutup sevdaya daldın. Hey kocakurt hey Dağdaki ceylan yetmez mi sana Ovada kuzu kanarmı sana. Akşam oluyor, güneş batıyor Kaldır başını göğe baksana. Yalancı bahar çok canlar yakar Çiçekler açar, erikler şaşar Deli gönül şaşırmış sevdaya koşar. Kendine gel kocakurt Yalancı bahara inanıp kanma Yaşadığın kışdır sakın aldanma. Yarın da güneş açacak sanma. Ceylanın yeter kuzuya kanma Yarın da güneş açacak sanma. dağlıali |
bu şiire bayıldım... ilginç konusu ve tarzına bayıldım abicim. tebrikler sana. bırakma yazmayı sakın, yazmak bir nevi dertleşmektir.
sonsuz sevgimle.