SEVDİĞİMİ Bil ! ( Sevgililer günü )
Hiç unutamam
Bir pazar günüydü, Bir elinde şemsiyesiyle kucağın da kitaplar Yürüyordu hızlı ve etrafına bakmadan Gökyüzün de ağlıyordu sanki bulutlar Döküldü dökülecek damlalar Bir sis inmişti Göz gözü görmüyordu hazin sokaklar İşte o gün; Ondört subat sevgililer günüydü Elimde bir dal kırmızı gül, ona doğru yürüdüm ama Hiç tanımadı çekip gitti Beni kaldırım dan aşağı itti O an yıkıldım beynim den vurulmuşa döndüm Bir darbe daha yemişti zavallı yüreğim Seslendim ardısıra titrek bir sesle Uzattım elimi dön bir bak Gül Heyy bugün on dört subat, Seni çok sevdiğimi bil nafileydi seslenişlerim dönmeyecekti biliyordum ağlatacaktı yağmurun bulutlardan boşaldığı gibi gözyaşlarım akacakdı ıssız sokaklara buruk kalacaktı yüreğim yine bir on dört şubatta Selami Tıraşlar |