FİLİSTİN’Lİ ÇOCUĞUN YEMİNİ
Bir gürültüyle sarsıldı evimizin camları
Sonra tavanı çöktü evimizin Korkuyla haykırdım avazım çıktığı kadar Oysa korkuyla uyandığımda düşlerimden ağlayarak Önce annem gelirdi yanıma ardından babam… Bu kez ikisi de gelmemişti yanıma Korkularım daha da artmıştı o yüzden Yerimden doğrulmaya çalıştım önce Fakat kıpırdayamadım… Bacaklarımda anlayamadığım bir ağırlık Ardından bir acı hissettim.. Etrafıma bakındım boş gözlerle Her yan toz duman.. Dışarıdan gelen bir dolu çığlık Herkes birilerine bağırmakta Ben de anne dedim anne! Sonra baba sözü çıktı ağzımdan Anlam veremedim bu sessizliğe… Oysa onlar hiç cevapsız bırakmazlardı beni Sonra yaklaşan insan sesleri Ve işte dışarıdaydım şimdi… Anne ve babamı aradı gözlerim Çığlık çığlığa koşuşan insanların arasında Yoklardı.. Yaşadığım bu şehri Filistin’i hiç böyle görmemiştim oysa İnsanlar sokaklarda öylece hareketsiz yatıyordu Filistin’li kardeşlerimse bağırıyorlardı çığlık çığlığa Onların da dudaklarından hep aynı cümle dökülüyordu Anne! Baba! Ama yoklardı işte… O zaman anladım ki İsrail Azrail olup çökmüştü üzerimize.. Ben biliyordum az çok ölüm ne? Oysa bebeler vardı ölümden bihaber… Anne babamın öldüğünü biliyordum artık .. Oysa ölümü bilmeden ölenler vardı aramızda.. Sapanlarımıza karşı birer, birer can alanlar Topyekün kıyıyorlardı canımıza… Oysa daha yaşayacak ömrümüz vardı ; Oynayacak bir dolu oyunlarımız.. Aklımızdan geçen bir dolu hayallerimiz.. Şimdi hayallerimizin yerini korkular aldı. Ve korkularımızla buluşan çaresizliğimiz.. Yine de bir nebze kaldı umudumuz; İsrail alsa da canımızı hiç acımadan; Yemin ederim ki; Filistin yeniden doğacak her ölümün ardından! |
TEŞEKKÜRLER KARDEŞİME.
SELAM ve DUA İLE.