Sevgi, ebede varmaktır.
Yarın yoksa gece midir?
Gece ise her gecenin sonu yarın değil mi?
Gündüz ise her gündüzün sonu gece değil mi?
Gecenin güzelliği kendinden saklı.
Yarınlarda güzelliğe gebe düşler,
Gecede kurulmaz mı?
Yarın yoksa geceye ne demeli.
Karanlığı delip gelecek günü,
Bekleyen umut dolu gözleri ne etmeli.
Yarınlara umut beslerken,
Çarpan yürekler nasıl avunmalı.
Belki sabah görürüm diye.
Göz kapakları kavuşmadan,
Sessizliğine gömülen odanın,
Kapı arasından sızan, umut ışıklarında.
Yarınları bekleyen, düşlere yatmış,
yürekleri ne etmeli ki avunsun?
Gül dikenlerine bezli, yaraları soğusun.
Yarın yoksa sevgi kelebek mi?
Kozadan çıkmadan ölüme mahkûm,
Süslü kanatlarını savurarak,
Gece lambasının ışığana koşar.
Yarınsız âşıklar gibi.
Sevgide yarın olmalı, ömür verilmeli,
Asırlık çınarlar gibi
Sevgiler daim olmalı,
Dal salmalı, çiçeklerle dolu,
Kelebeklere yuva olmalı, seven yürekler.