Yaşadıkça Kahroluyorum
Ziyan oldu ömrüm bir gün gülmeden
dertlerle doluyum senin yüzünden yaşamak gelmiyor artık içimden yaşadıkça bitiyorum, yaşadıkça kahroluyorum Nasılsa seninle bir araya gelemeyiz el ele olabilmeyi bile düşleyemeyiz anlıyorum geç de olsa birleşemeyiz yaşadıkça bitiyorum, yaşadıkça kahroluyorum Yaprak gibi sarardım soldum bağında baharı bekledim açmak için dalında okursun adımı bir gün mezar taşında yaşadıkça bitiyorum, yaşadıkça kahroluyorum. Ali Uzgur |
UMUT ve DOSTCA