SİNEMDE YANA ATEŞSİN
SİNEMDE YANAN ATEŞSİN
Sinemde ateşi aşkı yakansın Abı hayat olup bana akansın Güzel gözlerinle candan bakansın Sensin damarıma dolan saf kanım Senindir can evim senindir canım Üzerime sevgi ile yağarsın Yüce sevdam ancak bana sığarsın Şafağıma pürnur gibi doğarsın Senlidir dakikam senlidir anım Senindir can evim senindir canım İlhamım perimsin gözüm özümsün Kudretim habibim kutsal sözümsüm Beni kavurduğum harım közümsün Gönül köşkümdeki hanım sultanım Senindir can evim senindir canım Sonbahar kışıma yaz getirensin Gülmeyen yüzüme haz getirensin Ömrüme huzurlu naz getirensin Sensin mevsimlerim sensin dört yanım Senindir can evim senindir canım Sen geldin son buldu çilem kederim Yitti kayboldu elemim derdim Meleğimsin alın yazım kaderim Seninle bir anlam buldu unvanım Senindir can evim senindir canım KADİR DURAK (lebiderya) YAZAR ADINA TESCİLLİ OLAN ESERDİR KAYNAK GÖSTERİLMEDEN İKTİBAS EDİLEMEZ... |
"İlhamım perimsin gözüm özümsün
Kudretim habibim kutsal sözümsüm
Beni kavurduğum harım közümsün"
Öyledir ya...
Devam edelim yine:
"Sonbahar kışıma yaz getirensin
Gülmeyen yüzüme haz getirensin
Ömrüme huzurlu naz getirensin"
Öyleydi ya.
Şairin candan haykırdığı gibi.
Kutsal bir aidiyet idi şiir.